Crnogorska pravoslavna crkva nalagala je badnjake na Njegušima i na Cetinju kao i u Mojkovcu, Danilovgradu, Nikšiću, Kotoru, Podgorici i Lovćencu.

Vjernici Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću nalagali su badnjake ispred Ljetnikovca kralja Nikole uz prisustvo mitropolita Mihaila i sveštenstva Crnogorske pravoslavne crkve.

Mitropolit Mihailo je blagoslovio badnjake i čestitao  praznik svim Crnogorcima i Crnogorkama, okupljenim vjernicima i svim građanima Crne Gore i poručio da treba da se okupe oko svojih svetinja, da čuvaju jedni druge i svoju državu Crnu Goru. Još jednom je podsjetio da crnogorska crkva mora i treba da bude autokefalna.

 “Dragi moji, neka vas nadahnu primjeri naših predaka – da i mi njihovi potomci, u časovima kolebanja, da budete čvrsti protiv nepravde i terora. Svima vama želim srećan praznik i našim Crnogorcima i svim hrišćanima u dijaspori. Neka nas Gospod blagoslovi, a mi zajedno da slavimo u našoj svetoj Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi. Neka živi vječno Crna Gora i Crnogorska pravoslavna crkva, bez koje nema države Crne Gore”,  kazao je mitropolit Mihailo.

Badnji dan je dobio ime po badnjaku koji se, prema drevnom običaju, sa prvim sutonom, unosi u dom uz poseban ritual. Badnjak je mlado hrastovo ili cerovo drvo.

Badnjak je simbol drveta koje su, prema predanju, pastiri donijeli Josifu i Mariji da založe vatru i zagriju pećinu u kojoj je rođen Isus.

Badnjak se pali uoči praznika i gori do Božića, kada se objavljuje radost Hristovog rođenja.

Uoči Božića slamom se posipa pod, a domovi pretvaraju u vitlejemsku pećinu u kojoj je rođen Isus Hrist, koji je povijen u slamu i kome su se najprije poklonili pastiri.

U seoskim kućama slama leži i po tri dana, dok se u gradovima u domove unosi svežanj slame koja se postavlja uz badnjak. Kuće se posipaju žitom. Badnje veče je porodični praznik kada se ukućani okupljaju oko obavezno posne trpeze.

Badnji dan i veče 6. januara slave sve pravoslavne crkve i vjernici koji poštuju Julijanski kalendar.

Božićna liturgija služena u kapeli Svetog Đorđa u Episkopskom domu Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću

Božićnu liturgiju je služio arhimandrit Boris Bojović sa sveštenstvom Crnogorske pravoslavne crkve u kapeli Svetog Đorđa u Episkopskom domu Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću.

Božić označava rođenje Hristovo i najradosniji je od svih velikih hrišćanskih praznika.

Pravoslavni vjernici taj praznik uvijek slave 7. januara, dok hrišćani koji se pridržavaju Gregorijanskog kalendara to čine 25. decembra. 

Prema drevnom vjerovanju i običaju, Božić se smatra veselim porodičnim praznikom. Na taj dan se ne ide u goste, već se Hristovo rođenje proslavlja u svojoj kući. Hrišćani tradicionalno vjeruju da bi tog dana svi koji su tokom godine bili u svađi, trebalo da se izmire i eventualno oproste jedni drugima nanijete uvrede.

Proslava Božića počinje dan ranije, na Badnji dan. Tada domaćin, u seoskim pravoslavnim sredinama, odlazi u šumu po hrastovo drvo – badnjak. Uveče se badnjak stavlja na ognjište, jer hrastovo granje na vatri simbolizuje svjetlost i toplotu koja grije i zbližava ukućane. U gradovima se na Badnje veče takođe poštuje običaj unošenja badnjaka u kuću. Božiću prethodi 40-dnevni post, a na sam dan praznika trpeza je bogata i mrsna. Prema običaju, kod pravoslavaca na Božić u kuću rano ujutro dolazi polaznik, po pravilu muškarac, koji čestita praznik i poželi sreću, napredak i zdravlje domaćinovom domu. Na ovaj praznik pravoslavni vjernici pozdravljaju se sa “Hristos se rodi”, a odgovara se sa “Vaistinu se rodi”. Božić se slavi tri dana.