Slide 1
ЦРНОГОРСКА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА
ЕПИСКОПИЈА ОСТРОШКО НИКШИЋКА
Slide 1
Slide 1
Slide 1
Slide 1
Епископија
острошко никшићка
Slide 1
Slide 1
Slide 1
slajd2023.jpeg
slajd2023.jpeg
previous arrow
next arrow

Вијести

 

                              D O N I R A J                             

SVIMA KOJI SLAVITE ŽELIMO SREĆNU KRSNU SLAVU, ŽIVJELI!

Sv stefanSveti prvomučenik arhiđakon Stefan. Bio je srodnik svetog apostola Pavla, sveti  Stefan bio je Jevrejin od onih Jevreja, koji su živjeli po oblastima jelinskim (grčkim). Sveti Stefan prvi je od sedam đakona, koje su sveti apostoli rukopoložili i postavili ih da služe i pomažu siromašnima i bolesnima u Jerusalimu. Zato se i naziva arhiđakonom – prvim đakonom. Silom vjere svoje sveti arhiđakon Stefan činio je velika čuda među ljudima. Protivnici vjere Hristove prepirali su se s njim, no on ih je uvijek pobjeđivao mudrošću prožet Duhom Svetim. Poraženi protivnici vjere Hristove, klevetom i lažima pobuniše narod i starešine narodne protiv nevinog Stefana, optužujući  ga da je hulio na Boga i na Mojsija. Nađoše i lažne svjedoke. Tada Stefan stade ispred svih njih, i svi viđeše lice njegovo „kao lice anđela“ (Dap 6, 15), to jest lice mu bijaše ozareno blagodatnom svjetlošću. Tada sveti Stefan nabroja mnoga dobročinstva i čuda Božija, koja Bog učini u prošlosti narodu izrailjskom kao i mnoge zločine i protivljenje Bogu od strane toga naroda. Naročito ih izobliči za ubijstvo Hrista Gospoda nazvavši ih „izdajnicima i krvnicima“ (Dap 7, 12). I dok oni negodovahu, Stefan pogleda i viđe nebo otvoreno i slavu Božiju. I to što viđe, on objavi Jevrejima: „Evo vidim nebesa otvorena i Sina Čovečijega đe stoji s desne strane Boga“ (Dap 7, 56). Tada ga zlobnici izvedoše izvan Jerusalima i kamenovaše ga. Među mučiteljima njegovim bijaše i njegov srodnik Savle, kasnije apostol Pavle. U to vrijeme stajaše u daljini  Presveta Bogorodica sa svetim Jovanom Bogoslovom i gledaše mučeništvo ovoga prvog mučenika za istinu Sina njenog i Boga, moleći se Bogu za svetog Stefana. To se desilo godinu dana poslije silaska Duha Svetoga na apostole. Tijelo svetog Stefana tajno uze i sahrani na svome imanju Gamalil, knez jevrejski i potajni hrišćanin. Tako slavno skonča ovaj prvijenac među mučenicima Hristovim i preseli se u Carstvo Božije.

Sabor Presv.Bogorodice ikonaSabor Presvete Bogorodice. Drugi dan Božića Sveta Crkva proslavlja Presvetu Bogomajku, koja je rodila Gospoda i Boga i Spasa našega Isusa Hrista. Saborom se Presvete Bogorodice naziva ovaj praznik zato, što se toga dana sabiraju svi vjerni, da proslave nju, Majku Božiju, i što se toržestveno, saborno, služi u čast Njenu. 

Crnogorska pravoslavna crkva nalagala je badnjake na Njegušima i na Cetinju kao i u Mojkovcu, Danilovgradu, Nikšiću, Kotoru, Podgorici i Lovćencu.

Vjernici Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću nalagali su badnjake ispred Ljetnikovca kralja Nikole uz prisustvo mitropolita Mihaila i sveštenstva Crnogorske pravoslavne crkve.

Mitropolit Mihailo je blagoslovio badnjake i čestitao  praznik svim Crnogorcima i Crnogorkama, okupljenim vjernicima i svim građanima Crne Gore i poručio da treba da se okupe oko svojih svetinja, da čuvaju jedni druge i svoju državu Crnu Goru. Još jednom je podsjetio da crnogorska crkva mora i treba da bude autokefalna.

 “Dragi moji, neka vas nadahnu primjeri naših predaka – da i mi njihovi potomci, u časovima kolebanja, da budete čvrsti protiv nepravde i terora. Svima vama želim srećan praznik i našim Crnogorcima i svim hrišćanima u dijaspori. Neka nas Gospod blagoslovi, a mi zajedno da slavimo u našoj svetoj Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi. Neka živi vječno Crna Gora i Crnogorska pravoslavna crkva, bez koje nema države Crne Gore”,  kazao je mitropolit Mihailo.

Badnji dan je dobio ime po badnjaku koji se, prema drevnom običaju, sa prvim sutonom, unosi u dom uz poseban ritual. Badnjak je mlado hrastovo ili cerovo drvo.

Badnjak je simbol drveta koje su, prema predanju, pastiri donijeli Josifu i Mariji da založe vatru i zagriju pećinu u kojoj je rođen Isus.

Badnjak se pali uoči praznika i gori do Božića, kada se objavljuje radost Hristovog rođenja.

Uoči Božića slamom se posipa pod, a domovi pretvaraju u vitlejemsku pećinu u kojoj je rođen Isus Hrist, koji je povijen u slamu i kome su se najprije poklonili pastiri.

U seoskim kućama slama leži i po tri dana, dok se u gradovima u domove unosi svežanj slame koja se postavlja uz badnjak. Kuće se posipaju žitom. Badnje veče je porodični praznik kada se ukućani okupljaju oko obavezno posne trpeze.

Badnji dan i veče 6. januara slave sve pravoslavne crkve i vjernici koji poštuju Julijanski kalendar.

 

Božićna liturgija služena u kapeli Svetog Đorđa u Episkopskom domu Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću

 

Božićnu liturgiju je služio arhimandrit Boris Bojović sa sveštenstvom Crnogorske pravoslavne crkve u kapeli Svetog Đorđa u Episkopskom domu Crnogorske pravoslavne crkve u Nikšiću.

Božić označava rođenje Hristovo i najradosniji je od svih velikih hrišćanskih praznika.

Pravoslavni vjernici taj praznik uvijek slave 7. januara, dok hrišćani koji se pridržavaju Gregorijanskog kalendara to čine 25. decembra. 

Prema drevnom vjerovanju i običaju, Božić se smatra veselim porodičnim praznikom. Na taj dan se ne ide u goste, već se Hristovo rođenje proslavlja u svojoj kući. Hrišćani tradicionalno vjeruju da bi tog dana svi koji su tokom godine bili u svađi, trebalo da se izmire i eventualno oproste jedni drugima nanijete uvrede.

Proslava Božića počinje dan ranije, na Badnji dan. Tada domaćin, u seoskim pravoslavnim sredinama, odlazi u šumu po hrastovo drvo – badnjak. Uveče se badnjak stavlja na ognjište, jer hrastovo granje na vatri simbolizuje svjetlost i toplotu koja grije i zbližava ukućane. U gradovima se na Badnje veče takođe poštuje običaj unošenja badnjaka u kuću. Božiću prethodi 40-dnevni post, a na sam dan praznika trpeza je bogata i mrsna. Prema običaju, kod pravoslavaca na Božić u kuću rano ujutro dolazi polaznik, po pravilu muškarac, koji čestita praznik i poželi sreću, napredak i zdravlje domaćinovom domu. Na ovaj praznik pravoslavni vjernici pozdravljaju se sa “Hristos se rodi”, a odgovara se sa “Vaistinu se rodi”. Božić se slavi tri dana.

Mir Božiji Hristos se rodi !!!

Danas Crnogorska pravoslavna crkva i vjerni narod crnogorski slave Božić – dan Hristovog rođenja, najradosniji hrišćanski praznik.

7 januar Rođenje Hristovo BožićKada se navrši vrijeme posla Bog Sina Svog Jedinorodnog (Gal. 4, 4), da spase ljudski rod. I kad se ispuni devet mjeseci od blagovijesti, koju javi arhanđel Gavrilo Presvetoj Djevi u Nazaretu govoreći: Raduj se, blagodatna! … evo začećeš i rodićeš Sina (Lk. 1, 28. 31), – u to vrijeme iziđe zapovijest od cara Avgusta, da se popiše sav narod u carevini rimskoj. Shodno toj zapovijesti trebaše svako da ide u svoj grad i tamo se upiše. Zato Pravedni Josif pođe s Presvetom Djevom u Vitlejem, grad Davidov, jer oboje bijahu od carskog roda Davidova. Pa kako se u taj mali grad sabra mnogo naroda radi popisa, ne mogoše Josif i Marija naći prenoćište ni u jednoj kući, zbog čega se skloniše u jednu pećinu pastirsku. U toj pećini, a u noći između subote i neđelje, 25. decembra rodi Presveta Djeva Spasitelja svijeta, Gospoda Isusa Hristosa. I rodivši Ga bez bola, kao što Ga je i začela bez grijeha, od Duha Svetoga, a ne od čovjeka, ona Ga sama povi u pelene, pokloni Mu se kao Bogu, i položi Ga u jasle. Potom priđe i Pravedni Josif, i on Mu se pokloni kao božanskom plodu djevičanske utrobe. Tada dođoše i pastiri iz polja, upućeni od anđela Božijeg, i pokloniše Mu se kao Mesiji i Spasitelju. I čuše pastiri mnoštvo anđela Božijih đe pjevaju: Slava na visini Bogu i na zemlji mir, među ljudima dobra volja (Lk. 2, 14). U to vrijeme stigoše i tri mudraca s Istoka vođeni čudesnom zvijezdom, s darovima svojim: zlatom, livanom i izmirnom, i pokloniše Mu se, kao Caru nad carevima, i darivaše Ga darovima svojim (Mt. 2, 11).

Tako dođe u svijet Onaj, čiji dolazak bi prorečen od proroka, rodi se onako kako bi prorečeno: od Prečiste Djeve, u gradu Vitlejemu, od roda Davidova po tijelu, u vrijeme kada više ne bijaše u Jerusalimu cara od roda Judina, nego carovaše Irod tuđin. Posle mnogih Svojih praobraza i nagovještenja, izaslanika i vjesnika, proroka i pravednika, mudraca i careva, najzad se javi On, Gospodar svega i Car nad carevima, da izvrši djelo spasenja ljudskog, koje ne mogahu izvršiti sluge Njegove: ni anđeli, ni ljudi, niti ma koje drugo stvorenje. Jer je trebalo spasti ljude od grijeha, smrti i đavola. A samo je Bog jači od đavola i njegovih glavnih zlotvornih sila: grijeha i smrti. To spasenje je izvršio ovaploćeni Bog – Bogočovjek Isus Hristos, koji u Bogočovječanskom tijelu Svom – Crkvi i spašava ljude od grijeha, smrti i đavola, spašava ih svetim božanskim Tajnama i svetim jevanđelskim vrlinama. Zato Njemu neka je vječna slava i hvala i poklonjenje od svih bića ljudskih u svima svjetovima. Amin.

Pogibija crnogorskih komita u Rubežima kod Nikšića, dogodila se u petak 28. decembra 1923. godine u Šćepan Dolu u Rubežima kod Nikšića. Tada su likvidirani crnogorski komiti na brutalan način od strane srpske vojske i žandarmerije pod komandom srpskog žandarmerijskog kapetana i komandanta nikšićke žandarmerije Milana Kalabića.

Odgovorni za njihovo ubistvo smatraju se, pored izvršioca, sreski načelnik Živko Kosović i veliki župan Milovan Džaković. Po dostupnim izvorima iz štampe, literature i svjedočenja savremenika, komiti su se junački branili protiv daleko nadmoćnijeg neprijatelja. U tim borbama poginuli su komiti: Savo Raspopović, Mujo Bašović, Petar Zvicer, Marko Raspopović, Miloš Kovačević, Majo (Mado) Vujović, Jovo Krivokapić, Andrija Pejović, Golub Vujović, Miloš Pejović i Radovan Bigović. U određenim izvorima tvrdi se da Majo (Mado) Vujović tada nije poginuo, ali da je bio u grupi, te da je uspio bjekstvom da se spasi. Majo (Mado) Vujović je prema određenim izvorima poginuo 25. januara 1925. godine kod Ožegovice. U nekim izvorima se navodi da je poginuo 2. septembra 1925. god. u Baljcima, blizu Bileće.

Iako se na fotografijama objavljenim sa mrtvim komitama nalazi 11 leševa moguće je potvrditi identitete najviše devetorice: SAVO RASPOPOVIĆ, vojvoda, rođen 1879. u Martinićima, završio vojnu akademiju; ucijenjen na 100.000 dinara; MILUTIN BAŠOVIĆ, takođe ucijenjen na 100.000 dinara, vojvoda, sa nadimkom Mujo, rođen 1893. u Pošćenju – Drobnjaci, potomak širega bratstva Kosovčića, iz kojih su trojica Bašovića bili serdari crnogorski: Savo, Milutin i Đorđije; PETAR ZVICER, rođen 1896. u Rokočima – Cuce, Srbi mu ubili i žive spalili troje đece, suprugu Zagorku, majku Anđu, brata Vidaka (13 godina) i sestru Planu (20 godina); RADOVAN BIGOVIĆ, rođen 1901. u Cucama; GOLUB VUJOVIĆ sa Čeva; MILOŠ KOVAČEVIĆ, iz Kovačke doline – oko 2 km śeverno od centra Žabljaka, bratstvenik Joka Kovačevića, iz doba Austro-Ugarske poznatoga komite ubijenoga 1918. god; JOVO KRIVOKAPIĆ, rođen 1887. u Cucama; STEVO BOŽOVIĆ iz Erakovića i KRSTO-KIĆUN POPOVIĆ iz Cuca.

Borba crnogorskih komita odvijala se na lokaciji Zmajevica Han, konkretno Šćepan Dolu, kod kuće mještanina Marka Draškovića, koji je bio jatak boraca Za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore; jedan Markov rođak, Jošo Drašković, poginuo je prije toga događaja kao komita. Marko Drašković je bio jatak vojvode Milutina Bašovića. Komiti su kod njega zakucali oko ponoći 27/28. decembra 1923. god.

Nakon što je boj bio okončan, žandarmi su „mrtva i izmasakrirana tijela položili u jedna kola“ i prenijeli ih Nikšić. Uhapšeni su jataci, Marko Drašković i Blažo Pejaković.

Emigrantski „Amerikanski Glas Crnogorca“ izvještava 6. februara 1924. god. o tome što su žandarmi činjeli „sa Raspopovićem i njegovim društvom, sa mrtvim tijelima“.

„Oči su im vadili, noseve su im odsijecali bajonetima, utrobice su im vadili, lice svakome su nagrdili, svakome sa bajonetima tijelo isparali, tako su im tijela nagrdili, od kako istorija čovječanstva na šaru zemaljskome pamti, niko niskim nije tako učinjeo kao što su oni sa Raspopovićem i njegovim društvom“.

Marka-Maja i ondašnja srpska štampa imenuje kao – Mada. Čak i ako 28. decembra 1923. god. Majo Vujović nije bio opkoljen u Rubežama, on će i za pogibije 11 svojih saboraca, sada sa novom komitskom družinom, ubrzo početi da se sveti.

Fotografiju izmasakriranih komita ispred Saborne crkve SV. Vasilija Ostroškog u Nikšiću objavio je beogradski “Ilustrovani list” od 20. januara 1924. godine, u broju 3 na strani 2. Tu jezivu sliku ubijenih crnogorskih komita prenio je i engleski list “Dejli grefik”. Iza toga, u Donjem domu britanskog parlamenta poslanik Morel je, povodom ovog zločina, 20. februara 1924. godine postavio pitanje “o ucjenjivanju i ubijanju boraca za nezavisnost”. Vlasti Kraljevine SHS uputile su demanti, kojeg je objavio uticajni list “Dejli telegraf”, u kojemu se navodi da su pobijeni sa slike bili samo “obični razbojnici”. Potpuno lažno je bilo oficijelno saopštenje beogradskog Presbiroa da je Petra Zvicera “ubio sam crnogorski narod”, kako je navedeno. To je čak objavio i engleski ugledni list “Tajms”.

IZVORI: Novak Adžić: Crnogorski junak Savo Raspopović i Vladimir Jovanović: Prije 93 godine: Pogibija 11 komita kod Nikšića

Na Trgu Save Kovačevića u Nikšiću, danas je svečano otkriven spomenik posvećen svim crnogorskim komitama 1916-1929. koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore.

Predsjednik Crne Gore Milo Đukanović na otkrivanju spomenika posvećenom svim crnogorskim komitama 1916-1929. koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore u Nikšiću, kazao je da Crna Gora danas odaje priznanje komitima za njihovo antičko junaštvo. Danas otkrivamo spomenik Crnogorskim komitima - borcima za slobodu Crne Gore u vrijeme austrougarske okupacije u Velikom ratu, i borcima za odbranu njenog državnog dostojanstva nakon nasilnog pripajanja Srbiji 1918. Ljudima koji nijesu pristajali ni na tuđinsko, ni na savezničko ropstvo i poniženje. Koji nijesu pristali da Crne Gore više ne bude, da se poništi njena velika istorija.

Svečanosti je prisutvovao Arhiepiskop Cetinjski i Mitropolit Crnogorski Mihailo, arhimandrit Boris Bojović, paroh nikšićki, sa svještensktvom CPC, koji su osvještali spomenik komitima koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore 1916-1929. Otvaranju spomenika komitima u Nikšiću, prisustvovali su predstavnici javnog i kulturnog života, kao i veliki broj građanaCeremonija je počela intoniranjem crnogorske himne. Iz okupljene mase čuli su se povici “Nikad više 1918”.

Spomenik je djelo akademskog vajara Sretena Milatovića, kombinacija je bijelog autohtonog nikšićkog kamena i stakla. Visok je skoro tri metra. Spomenik ima dva kamena stuba koji predstavljaju komitske pokrete, dok je između njih stakleni stub kao simbol savremene Crne Gore. Stubovi su na vrhu spojeni kamenom gredom u obliku crnogorske kape sa komitskim grbom, dok na Spomeniku piše “U slavu crnogorskih komita koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore 1916-1929”.

U Episkopskom domu Crnogorske pravoslavne crkve (CPC) u Nikšiću, u kapeli Svetoga Đorđa, juče, na Aranđelovdan, obavljeno je prvo vjenčanje. Brak su sklopili Đukanović Zoran i Đurović Milica.

Tom prilikom paroh nikšićki, arhimandrit Boris Bojović, kazao je da blagodari velikom Bogu na daru kojim je ukrasio ovaj grad – kapeli Crnogorske Pravoslavne Crkve – u kojoj, po prvi put nakon 1918. godine, Crnogorci mogu da se pomole Bogu, vjenčaju i krste.

Vjenčanje odnosno sveta tajna braka je molitveni čin, kojim se u pravoslavnoj crkvi sjedinjavaju dvoje ljudi za čitav život.

Prema pravilu, obred vjenčanja u crkvama se obavlja u toku prijepodneva, jer tada se sunce rađa i napreduje. Simbolika obreda vjenčanja: voštane svijeće simbolizuju čistotu i vječnu svjetlost carstva nebeskog, burme na četrvtom prstu desne ruke, simbolizju vječnost bračne zajednice i vjernost do kraja života, kruna takođe predstavlja vječnost bračne zajednice, krug bez prekida, zajednička čaša, zamjena je za svetu tajnu pričešća, mladencima se tokom vjenčanja platnom vezuju desne ruke i to je čin koji simbolizuje vječitu životnu vezanost.

08102018Delegacija Ukrajine sa predstavnicima Savjeta Evrope koji su u radnoj posjeti Crnoj Gori, posjetila Parohiju nikšićku Crnogorske crkve. U Episkopskom dvoru Crnogorske crkve u Nikšiću, smještenom u ljetnjikovcu kralja Nikole, podignutom 1880. godine, dočekao ih je arhimandrit Boris Bojović. Otac Boris, pozdravio je visoke goste, i poželio im dobrodošlicu i izrazio zadovoljstvo i zahvalio im na posjeti Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi.

U govoru, istakao je veze između Ukrajinskog i Crnogorskog naroda kao i naše dvije sestrinske crkve, ističući da se Crnogorska crkva moli za konačni mir u Ukrajini, i da se iskreno raduje tomosu koji će Vaseljenska ubrzo uručiti Kijevskoj patrijaršiji. Ispred delegacije Ukrajine, zahvalio se Igor Stokoz, prestavnik Donjecke državne administracije. Na kraju, kazao je, da će tomos dati podsticaja da dvije sestrinske crkve, Crnogorska i Ukrajinska, uspostave još plodonosniju saradnju, na sreću naša dva naroda i dvije pravoslavne crkve.

Princ Nikola Petrović Njegoš posjetio je sjedište episkopije ostroško-nikšićke, neposredno poslije zvaničnog otvaranja Episkopskog doma u Nikšiću – Ljetnjikovca kralja Nikole. Princa je dočekao arhimadnrit Boris Bojović u prisustvu Sonje Nikčević i Marka Radojević, potpredsjednika Opštine Nikšić.

Prilikom obilaska objekta princ Nikola je izrazio svoje divljenje kvalitetom izvedene rekonstrukcije Ljetnjikovca kralja Nikole u Nikšiću, čije je projekat urađen u skladu sa preporukama Uprave za kulturna dobra Vlade Crne Gore.

Princ Nikola je upoznao domaćine sa radom Fondacije Petrović Njegoš koja je osnovana sa ciljem poboljšanja i unaprijeđenja kvaliteta života stanovnika Crne Gore i opšte društvene situacije u zemlji.  Od 2012. godine, kada je osnovana, Fondacija podržava i razvija projekte kroz saradnju sa brojnim partnerima iz državnog i privatnog sektora. Oblasti u kojima Fondacija usmjerava svoje djelovanje podijeljene su u tri programske cjeline: solidarnost, zaštita životne sredine i održivi razvoj, i kultura, istorija i edukacija.

20102018 1Danas je u Nikšiću obilježen završetak radova na rekonstrukciji kulturnog dobra Ljetnjikovac kralja Nikole, koji je Opština Nikšić ustupila na korišćenje Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi za potrebe Ostroško-nikšićke episkopije.

Na svečanosti je govorio ministar kulture Aleksandar Bogdanović, koji je u svom obraćanju istakao da je Nikšić grad bogate kulturne tradicije, na čijoj teritoriji se nalaze neki od najznačajnijih segmenta crnogorske kulturne baštine.

"Njena raznovrsnost nam svjedoči o burnoj i kompleksnoj istoriji ovog prostora, na kom su brojne kulture ostavile trag. Svo to nasljeđe Opština Nikšić i Država Crna Gora čuvaju i štite za buduće generacije, kao važan faktor crnogorskog nacionalnog bića i dugoročni resurs za očuvanje naših identitetskih osobenosti.  Znamo da u njima duhovna dimenzija ima posebno mjesto, ono u kojem se osjećanje pripadnosti manifestuje u intuitivnim slojevima bića, a takvo osjećanje je kod Crnogoraca istrajavalo i u najtežim egzistencijalnim iskušenjima. Zato ne čudi što su naši preci borbu za slobodu tako često poistovećivali sa borbom za vjeru. Upravo nas zbog toga raduje činjenica što će ovim objektom raspolagati Crnogorska pravoslavna crkva, ona koja čuva našu istinsku i autentičnu duhovnost.”, rekao je Bogdanović.

“Gradnjom ovog ljetnjikovca, prvog objekta koji je u Nikšiću izgrađen za potrebe državnog aparata, Kralj Nikola je pokazao duboku svijest o državotvornom uobličenju tadašnjeg prostora Crne Gore, koje je u velikoj mjeri definisano materijalnim i graditeljskim dokazima razvoja kraljevine. Zato danas, obnavljanjem ovog objekta, ispunjavamo dug prema onima koji su u jednoj složenoj epohi pokazali visoku vizionarsku i državotvornu svijest,” dodao je ministar Bogdanović.

Na svečanosti je govorio i Mitropolit Mihailo koji je naveo da će u Ljetnjikovcu kralja Nikole biti smješteno sjedište Ostroško-nikšićke episkopije. Posebno je zahvalio Opštini Nikšić što je navedeno zdanje ustupljeno na korišćenje Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi.

Mitropolit CPC Mihailo, istakao je zadovoljstvo što je otvoren rekonstruisani ljetnjikovac, napominjući da je ovo značajan objekat za Crnu Goru i sve Crnogorce.

„Ovo je teritorija Crnogoraca, i svih građana koji Crnoj Gori žele dobro. Siguran sam, iako neki misle da je ovo njihova teritorija, nikad nije ni bila, nego crnogorska. Mislim da je pravo vrijeme kad smo se probudili i utvrdili i saznali da je ovo teritorija Crnogoraca, i svih građana Crne Gore koji joj žele dobro. Ne može ovdje niko se širiti ni šepuriti da govori ono što ne priliči crnogorskim građanima i crnogorskoj istoriji“, rekao je mitropolit.

Arhimandrit Crnogorske pravoslavne crkve Boris Bojović je u svom obraćanju naveo da je jako puno vremena, požrtvovanja i rada uloženo da se objekat dobije, zahvaljujući posvećnosti Opštine Nikšić, kao i svih donatora koji su učešćem u rekonstukciji objekta dokazali da su prijatelji CPC i Crne Gore.

"Opštini se zahvaljujemo jer je znala kako da Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi dodijeli prvi istorijski i prvi državni objekat u ovom gradu.”, naglasio je Bojović.

Na današnjoj svečanosti priređen je i bogat kulturno umjetnički program.

Календар и молитвеник

Преузмите нашу апликацију
 en badge web generic

Пратите нас на

youtube 2433301 128041282b58cf85ddaf5d28df96ed91de98